Rozdział 3 - Numer telefonu

***
Kiedy wstałam w pokoju nie było nikogo oprócz mnie i Louisa, który spał na kanapie i cicho pochrapywał. Wzięłam swoje wczorajsze rzeczy z podłogi i poszłam się ubrać. Kiedy wyszłam Louis wstał i był w kuchni reszta chłopaków musiała spać.
Hej, jak się czujesz ? - zapytał mnie Louis. Popatrzyłam na niego zdziwiona:
-Dlaczego miałam się źle czuć ?
-Bo w nocy miałaś gorączkę...
O, nie - pomyślałam. NA pewno musiałam hałasować przez sen.
-Co tak zmarkotniałaś ?
-Nie, nic ja chyba będę musiała się zbierać, tylko muszę znaleźć telefon.
-Masz.. - powiedział Louis wyciągając mój telefon z jego kieszeni..
-Skąd miałeś moją komórkę !?! - krzykłam bo nie lubiłam jak ktoś dotyka moje rzeczy..
-Przepraszam, ja chciałem tylko.. - próbował tłumaczyć się Lou.
 -Dobra- mruknęłam i poszłam na górę na chwilę do toalety. Jak zeszłam wszyscy byli już pobudzeni
 -Dobra to ja już muszę iść, pa - powiedziałam do chłopaków, bo chociaż ty był mój ulubiony zespół, musiałam wracać.
-Poczekaj, przytulas... - powiedział i podbiegł do mnie Louis przytulając mnie. Wsunął mi coś do kieszeni..
Pożegnałam się z resztą. Dopiero jak wyszłam zobaczyłam, że był to numer telefony pawdopodobnie do Louisa. Ale teraz musiałam wracać do mojego miasta.

*dwa dni później*

Smutno, mi było oglądać programy na których była mowa, że wyjeżdżają z Polski.. To znaczyło, że nigdy ich nie  zobaczę. Próbowałam pisać do Lou, ale za każdym razem wymiękałam. Wszystko było jak sen, a pewnie teraz o mnie nie pamiętają, a jeśli już to jako "Natarczywą fankę". Co prawda w wakacje jadę do Londynu ale prawdopodobieństwo, że będą tam w tym czasie jest jak jedna do miliona. I jeszcze te plotki w internecie, znajdywały się nawet  takie że to prze ze mnie się rozstali. Dobrze, że rodzice nie oglądają wiadomości, bo już bym miała szlaban. W końcu niecodziennie twoja córka jest w telewizje  z jednym z popularniejszym programów.

***

Do szkoły poszłam tydzień po koncercie, żby już nie huczało od plotek. Miałam nadzieje, że mnie nie rozpoznali w TV... chociaż. Może chciałam, w końcu zawsze ta sława itd, ale ja zwykle nie lubiłam rozgłosu. Po co wszyscy mają wiedzieć co robię? Osoby popularne nigdy nie były samotne, zawsze ktoś stał obok nikt. Kiedyś jedna dziewczyna powiedziała, że to nie zawsze jest OK. Przecież wiem. Nie żeby Kaja mi nie dawała spokoju... Ostatnio stała się moją dobrą przyjaciółką. Nie każe mi dzwonić do Louisa, rozumie jak się czuję. Nawet jest prawdopodobne ze razem pojedziemy do Anglii. Ona ma już 18 lat, ja jeszcze nie. Obydwie nie wiemy, co będziemy robić  w przyszłości, a już za miesiąc koniec roku.

*dzień wyjazdu*

Dzisiaj wyjeżdżamy, razem z Kają. Znalazłyśmy mieszkanie dla dwóch. Mało płacimy za czynsz wzięliśmy nasze oszczędności, żeby za nie płacić zanim znajdziemy prace. Jeśli je znajdziemy.Ubrałam się, i poszłam na przystanek autobusowy. Z stamtąd miałam pojechać na lotnisko a tam będzie Kaja z bagażami. Kiedy byłam w busie Kaja napisała: "Napisz". Domyśliłam się, że nie chodziło o nią. Ostatnio namawiała mnie  żebym napisała. W końcu postanowiłam, że napiszę: "Hej to..." Nie to nie jest dobry pomysł.. Przerwałam w połowie i włożyłam komórkę do kieszeni. Wiem, że on nie mógł mi napisać bo nie miał mojego numeru..
Jak dojechałam na lotnisku czekała już Kaja. Jak weszłm do samolotu z Kają postanowiłąm zadzwonić do Lou.
-Hej - powiedziałąm, do szybko do telefonu - To ja, fanka z polski, pamiętasz dałeś mi swój nu...
-Za późno.. - powiedziała osoba do telefonu i się rozłączyłą.
Przez chwilę gapiłam się w ekran telefonu, ale przerwałą mi Kaja:
-I jak.
-Źle... - i opowiedziałam jej o rozmowie. Albo dialogu bo rozmową tego nie nazwę.. Jednego byłam pewna - głosem w telefonie nie był Louis. Musiał znaleźć sobie dziewczyne, albo wrócić do tamtej z którą się pokłócił.,
-Dzwonisz jeszcze raz ?
-Po, co ? Pewnie i tak o mnie nie pamięta.
***

Krótki, ale taki musiał być bo nie wszystko może być w jednym :))